Witzwort vertellt

24. Die WAHRE Herkunft des Namens Witzwort

Witzwort is as Rom ok nich an enen Dag buut worrn. Un as Frie’stadt is Witzwort ok nich vun de Hollänners gründt worrn. Nee, Witzwort is en Afläger vun Reimersbood (…).

Dat heff ick vun mien Grootmudder; de wuß allens, tomindst so lang a sick noch en Kind weer:

In Reimersbood, dat is all lang her, dor harrn se keen Platz mehr, nie Hüser to buen. De Oort is je inklemmt twischen de Eider un de Straat, un de paar Fennen, de bruukten se för ehr Veeh. Do keem de Raat tosamen, dat weern allens rieke Buern un twee Aaal-, Stör- un Lachsfischers, un möken sick Gedanken, wonäm se en niet Dörp grünnen schulln un wonäm de nie Kark stahn schull. Se kunnen sick awer nicht entscheden, un so kemen se övereen, dat se de ole Doors fragen wulln.

Un de sett sick op den Diek un keek op de Eider ruut un pliert dann inne Sünn un luustert wat wohl de Vageln dorto seggn, de Lünken un de Swalwen; denn de haarn ehre Wiesheten vun de Uhlen in de Ulmen, sään de eenen, un vun de Aal inne Eider, sään de annern.

Un as se en halwen Dag so säten harr, dor reep se de Raat tosamen un sä: „Wi mött twee Keuh utschutern, een ganz snee-witte un een ganz pick-swarte, awer se dörvt noch nich kalvt hem. Se warrn dann dree Daag in’n Stall insparrt, kriegn awers nix to fräten, man bloots wat to drinken. Un dann, an’n veerten Dag warrn se rut laten, morgns inne Fröh, noch ehr de Sünn opgeiht, mit’n Kranz uut Klever ümme Nack. An’n söömbten Dag, bi de erste Strahlen vunne Sünn, wonäm se dann liggen, dar wüllt wi de nie Kark buun; denn dar is dat Gras noch bäter as de Klever.“
Un de Raat vun de Buern un de Fischers richt sick na Nasche Doors ehrn Vöörslag, un as se an’n söömbten Dag na de Keuh utkeken, dar legen se an de Stell, wonäm hüüt jümmers noch de Witzworter Kark steiht, de Keuh Witt-Swart.

Aufgeschrieben von Gerhard Meier, dem sie sein Großonkel Steffen Martens „mit einem Augenzwinkern“ erzählt hat. Zeichnung: Angela Jansen

Zurück